.

    Kι άλλο. Κι άλλο. Κι άλλο. Μέχρι να τσακιστώ στα βράχια του μυαλού μου.

  Όσοι έχουν το προνόμιο να γνωρίζουν, πονάνε καθημερινά για τις γνώσεις τους. Όσοι κολυμπούν στην άγνοια έχουν αυτό το ηλίθιο χαμόγελο του ''πίστευε και μη ερεύνα''. Έχουν χαμόγελο όμως.

  Και που γνωρίζεις τι κέρδισες? Πάντα υπάρχει κάποιος που θα γνωρίζει πολύ περισσότερα, θα βλέπει πολύ πιο καθαρά από εσένα και δεν θα χάσει ευκαιρία να στο χτυπήσει στην μούρη. Όλοι παιχνίδια είμαστε, πατάς ένα start στον άλλον και ελπίζεις να μην χάσεις προτού χάσει εκείνος.

  Δεν καταλαβαίνω. Δεν καταλαβαίνω τίποτα πια. Ενώ θα έπρεπε να έχουν ξεδιαλύνει όλα τώρα θολόνουν πιο πολύ.

  Τελείωσε. Πάλι τελείωσε λοιπόν.

  Το να γαμιέται το μυαλό σου δεν ήταν ποτέ ξανά πιο σαδιστικό από τώρα.