!!

    Τραγικό. Εκεί που έχεις πάρει κυριολεκτικά τα πάνω σου, είσαι καλά, ζεις σχετικά φυσιολογικά, βγαίνεις με φίλους και περνάς καλά, μετά από τρεις μήνες που έψαχνες τα κομμάτια σου στο πάτωμα έχεις κρύψει καλά τους κρυφούς σου πόθους και προχωράς, εκεί εκεί έρχονται ένα δυο μεγάλες εκρήξεις και τα καταστρέφουν όλα.

  Δυο μεγάλα μυστικά που έκρυβα μέσα μου για χρόνια. Δυο μεγάλα μυστικά που άλλαξα τον εαυτό μου στην προσπάθειά μου να τα κρύψω. Που με έκαναν αυτό που είμαι. Και μέσα σε ένα βράδι ήρθαν τα πάνω κάτω.

Θυμάσαι που έγραφα ότι πλέον βγαίνω έξω και περιμένω τα πάντα? Ε καλά να πάθω.

   Δεν ξέρω πόση ελευθερία έχω να μιλήσω ανοιχτά σε αυτό το κείμενο. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ. Η αλήθεια είναι πως αυτό δεν είναι κείμενο. Είναι απλά η ακατανίκητη ανάγκη να βγάλω όσα έχω μέσα μου όταν τσατίζομαι. Και πρέπει κάπου να εκτονοθώ.

  Πάλι είχα έτοιμο κείμενο στο μυαλό μου. Και σκόπευα να το δουλέψω καλά, να είναι από τα μεγάλα και γεμάτα. Και γαμήθηκε.

Αφήστε με να πάρω μια ανάσα παρακαλώ.