I have come to believe that the whole world is an enigma,a harmless enigma that is made terrible

I have come to believe that the whole world is an enigma,a harmless enigma that is made terrible

 

Τι ξέρουμε αλήθεια για τους ανθρώπους γύρω μας? Και πόσα θα μας αφήσουν ποτέ να μάθουμε?

 

Τίποτα απολύτως

Άνθρωποι?

    Τι είναι τα όρια,τι είναι οι λέξεις? Τι θέλει ο άνθρωπος,και τι καταφέρνει? Τάξη και αναρχία.

 Έχει πλάκα να ξεφεύγεις. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αντέχουν να τους περιορίζουν. Με τον παραμικρό κανόνα αρρωσταίνουν,πνίγονται. Έχουμε ανάγκη να ονομάζουμε το κάθε φτερούγισμα του μυαλού μας: ''Έίμαι σε σχέση'',''πηδιέμαι'',''ψάχνομαι΄''.

 Κάποιοι άνθρωποι απλά αγάπησαν τον εαυτό τους περισσότερο από τους άλλους. Ονειρεύτηκαν νερό και ουρανό,μακριά από μια σκονισμένη τυποποιημένη Αθήνα. Αναζήτησαν στην φύση την αλήθεια. Και τελικά,τρελάθηκαν.

 Ποιος είπε όμως πως οι τρελοί έχουν άδικο? Μήπως κατά βάθος είναι αυτοί οι πιο ευτυχισμένη? Μήπως οι ασυναρτησίες τους είναι ο ορισμός της ζωής? Σουρεαλισμός στην καθημερινότητα,κάνεις αυτό που θες γράφοντας στ'αρχίδια σου το κοινωνικό μπλα-μπλα.

Έχουμε ανάγκη να ονομάζουμε. Ο άνθρωπος το είχε ανάγκη από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας. Μαθηματικοποίηση της πράξης. Ονομάζουμε πλέον τον έρωτα,τον ορίζουμε. Την οικογένεια,την πατρίδα. Εξισώνουμε το πάθος.

Χωρίς όρια τρελαινόμαστε. Χωρίς όρια ζούμε.

Χωρίς όρια γευόμαστε αυτό που λέγεται αλήθεια.

Μακριά από αυτά που μας δίδαξαν οι γονείς μας ως σωστά και λάθος.

Μακριά από τους νόμους που θέσπισε η κοινωνία για να επικρατεί αρμονία.

Μακριά από την ίδια την αρμονία.

Στην αλήθεια που μας προσφέρει μια αληθινή πράξη.

Όταν νιώθουμε καλά με εμάς