.

     Γιατί σήμερα? Γιατί τώρα? Γιατί?

   Δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Δεν μπορώ να πάρω ανάσα.

 Γιατί να γυρίσεις τόσο βίαια? Χωρίς προειδοποίηση? Γιατί με τραβάς απότομα από οτιδήποτε φωτεινό? Γιατί με κλειδώνεις πάλι εκεί μέσα? Γιατί δεν ακούς τα ουρλιαχτά μου? Γιατί?

  Και με κοιτάς με το βλέμμα εκείνο, σαν να περίμενες να χαμογελάω με την επιστροφή σου. Την ματωμένη και απότομη επιστροφή σου σε μένα.

  Πρέπει να το κάνω αυτό για εμένα. Δεν το καταλαβαίνεις? Πρέπει να περάσω αυτό το τεστ. Να δω ότι μπορώ και εγώ να ζήσω φυσιολογικά. Να είμαι φυσιολογική. Να κάνω φυσιολογικά πράγματα.

 Σταμάτα να με κοιτάς. Σταμάτα. Είχα συνηθίσει τόσο πολύ την μυρωδιά της απουσίας σου. Τώρα με πνίγουν πάλι οι χρωματιστοί καπνοί με τους οποίους παίζεις.

 Πρέπει να το κάνω. Σε παρακαλώ άφησέ με αυτή την φορά. Δεν μπορώ άλλο. Δεν αντέχω άλλο.

Δεν ξέρω γιατί γράφω πια.