Tuesday, June 21, 2011

Fuck it anyway, I'll do it my way

    Αυτό δεν είναι ρουτίνα.
    Αυτό δεν είναι απραξία.
Αυτό είναι η κόλαση που περίμενα τόσα χρόνια.

  Και ξαναγεννήθηκε μέσα μου ένας καινούριος άνθρωπος.

  Ταγμένος στην άλλη μεριά.

  Επιτέλους απελευθερωμένος

  Επιτέλους απαράδεκτος

  Επιτέλους μόνος.

 Όταν μου άπλωσε τα χέρια της πριν από χρόνια, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μπορούσα να κρατάω τον κόσμο στα χέρια μου. Τις αξιολύπητες, ανέραστες και γελοίες ανθρώπινες ζωές. Φοβήθηκα, έκανα πίσω.
   Θύμωσε. Μου πρόσφερε μια άλλη αιωνιότητα από αυτή που της ζήτησα. Το αιώνιο μαρτύριο της τιμωρίας μου. Τιμωρίας για το μέλλον. Τιμωρίας για πράγματα που δεν έχω κάνει ακόμα.
    Αλλά τώρα, επιτέλους απέβαλα κάθε τι ανθρώπινο από μέσα μου. Είμαι εδώ για να στοιχειώσω τις συνειδήσεις όσων με πλήγωσαν. Δεν χρειάζομαι κανέναν απολύτως. Αυτή την φορά τα κατάφερα.
Μακάρι να καταλάβαινε κανείς τι προσπαθώ να πω. Τα μάτια της όμως μου σφράγισαν την σκέψη.

Απόψε λαμβάνω τα κομμάτια που στερήθηκα

No comments:

Post a Comment